کمپلکس گلیسرین – تتراکلرو هیدرات – آلومینیوم – زیرکونیوم (ZAG) موجود در فرمولاسیون ژل ها و رول های ضد عرق ژیلت، به خوبی میزان ترشح عرق را کاهش می دهد.

در فرموله نمودن استیک های ضد عرق ژیلت از هر دو تکنولوژی کاهش تولید عرق و کپسوله نمودن بو استفاده شده است، به این ترتیب عملکرد این دئودورانت ها از این قرار است:

• عرق ناشی از استرس به وسیلۀ غدد عرق آپوکرین تولید می شود.
• مادۀ موثرۀ فعال ضد عرق ( ACH) به اولین نشانه های رطوبت واکنش داده و به توقف روند تعریق کمک می کند.
• واکنش مولکول بتا سیکلودکسترین (BCD) به رطوبت با آزاد سازی عطر نمایان می شود.
• به محض اینکه عطر موجود درمولکول های بتا سیکلودکسترین (BCD) آزاد می شود این مولکول ها خالی شده و مولکول- های بد بو را جذب می کنند.
• مادۀ معطر قوی محصول ضد عرق، بوی بد ناشی از تجزیۀ عرق را می پوشاند.

آنتی پرسپیرنت ها (ضد عرق) زیر مجموعه ای از دئودورانت ها هستند. دئودورانت ها ( خوشبو کننده ها) به منظور پوشاندن بوی بدن ناشی از تجزیه عرق مورد استفاده قرار می گیرند در حالیکه آنتی پرسپیرنت ها مانع از ترشح عرق شده و به صورت غیرمسقیم بوی بد را نیز کنترل می کنند.

پوست انسان در دمای تقریبی 37 درجه شروع به عرق کردن می کند، هر چه پوست داغ تر شود میزان تعریق هم بالاتر می رود. بدن انسان دارای 2 نوع غده ترشح عرق است که هر کدام عملکرد متفاوتی داشته و نوعی از عرق را ترشح می کنند.

• غدد ترشح عرق اکرین (Eccrine) که بیشتر بر روی دستها پاها و پیشانی هستند و زمانی که دمای بدن بالا می رود به عنوان مثال در هنگام ورزش یا در هوای گرم شروع به ترشح عرق می کنند. عرق ترشح شده توسط غدد اکرین حاوی 99 در صد آب است.
• غدد ترشح عرق آپوکرین (Apocrine) که هنگام بلوغ فعال می شوند وعموما در نواحی اطراف کشالۀ ران و زیر بغل یافت می شوند. عرق ترشح شده از این غدد، حاوی مواد مغذی است که در مجاورت باکتری های موجود بر پوست وآب موجود در عرق بوی بدی ایجاد می کنند. عرق ترشح شده در هنگام استرس، هیجان و عصبی شدن توسط همین غدد آپوکرین تولید می شود.

انسانها قرن ها سعی کردند تا بوی بدن را کنترل نمایند. روش های اصلی به کار رفته در این زمینه شستن بدن و استفاده از خوشبو کننده ها بوده است . اولین دئودورانت ها در اواخر سال های 1800 وارد بازار شد و اولین ضد عرق موثر در اوایل سال های 1900 به بازار معرفی شد.

امروزه روشهای متنوعی برای کنترل بوی بدن مورد استفاده قرار می گیرد:

• پوشاندن و یا کنترل بو با استفاده از عطر( دئودورانت ها)
• کاهش تولید عرق (مواد ضد عرق)
• کپسوله کردن بو با استفاده از بتا- سیکلودکسترین ( دئودورانت های واکنشی)

رایج ترین مواد موثره مورد استفاده در آنتی پرسپیرنت ها ترکیبات فلزی است. نمک های فلزی خاصیت قابض دارند که با پروتئین های بافت پوست واکنش داده وباعث انعقاد آنها می شوند.

مهم ترین نمک های به کار رفته به این منظور نمک های آلومینیوم هستند که از این قرارند:

• کلرید الومینیوم
• کلرهیدرات آلومینیوم (ACH)
• کمپلکس گلیسرین – تتراکلرو هیدرات – آلومینیوم – زیرکونیوم (ZAG): این ماده مهم ترین نمک الومینیوم استفاده شده در محصولات ضد عرق است. محصولات ضد عرق حاوی ZAG بسیار ملایم هستند و پتانسیل آن ها در ایجاد التهاب و ایجاد حساسیت تماسی بسیار پایین است.

یون های آلومینیوم و زیرکونیوم به دهانۀ مجراهای غدد عرق اکرین نفوذ کرده و با ایجاد یک سد و درپوش میزان ترشح عرق را تنظیم می نمایند. به این ترتیب مقدار بسیار ناچیزی از عرق به سطح پوست می رسد.

مکانیسم بدیهی: شکل گیری ژل هیدروکسید در اثر خنثی سازی نمک فلز اسیدی به وسیلۀ عرق که خاصیت اسیدی کمتری دارد.